▪ Inkluzja społeczna, czyli włączenie do społeczeństwa osoby wykluczonej, mimo iż działania na wielu płaszczyznach są zbieżne, nie jest resocjalizacją. Albowiem resocjalizacja to proces modyfikacji osobowości człowieka w celu przystosowania go do życia w społeczeństwie. Tenże proces polega on na tym, iż poprzez odpowiednie zabiegi – bardzo indywidualne dla każdej osoby – kształtuje się u człowieka normy społeczne i wartości, których on nie miał możliwości przyswoić wcześniej w trakcie socjalizacji. Bądź też na dalszym etapie życie te normy i wartości odrzucił. Celem resocjalizacji jest spowodowanie rezygnacji z reguł działania stających w sprzeczności z systemem wartości akceptowanych w społeczeństwie. Istnieją instytucje, dzięki którym może odbywać się resocjalizacja. Jedną z nich jest Kościół, a pośród wielu innych osób funkcję dokonujących resocjalizacji mogą pełnić księża. Zwłaszcza iż procesowi przywracania człowieka, łamiącego istniejące reguły, do życia i sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie przeszkadza wykluczenie (ekskluzja społeczne), czyli sytuacja w której osoba chociaż by chciała nie może normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Często – mimo iż błędnie – pojęcie wykluczenia społecznego utożsamia się z pojęciem ubóstwa, które eliminuje człowieka z funkcjonowania w życiu społecznym. Podczas gdy ubóstwo może powodować wykluczenie, ale i może być jego skutkiem.